Ոսկեվան գյուղի մոտից մի կարմիր 07-ով պապիկ հանդիպեց։ Հենց սկզբից հավեսով մարդ թվաց, ազատ շփվում էինք։ Պատմեց, որ չնայած տղան Ռուսաստանում ա ծնվել ու մեծացել, որոշել ա Հայաստան գալ ու հիմա բանակում ա ծառայում։ Ինքն էլ, պարզվեց, պատերազմից հետո տեղափոխվել ա Ռուսաստան ու հիմա եկել ա տղային տեսակցի։ Մի քիչ խոսալուց, «մոտենալուց» հետո սկսեց պատմել պատերազմից: 2 ավանակ, մի քանի կամազ ունեցվածք էր ձեռք գցել թուրքի գյուղերից: Կամաց սառում էի: Հետո սկսեց ատելությամբ խոսալ թուրքերի մասին: Իսկ «կմորթեմ»-ից հետո չէի կարողանում խոսալ: Իջանք Սարիգյուղում՝ Աշոտ Երկաթի ծառի մոտ: Հուսով եմ էլ երբեք չեմ հանդիպի:
Տեսնես քանի՞ տարի հերիքեց ավարը:
Տեսնես քանի՞ տարի հերիքեց ավարը:
 |
| Աշոտ Երկաթի ծառը |